Dojrzałość emocjonalna, jak ją osiągnąć?

Niekiedy doświadczamy różnych trudnych emocji, które wręcz nas przytłaczają. Kiedy ogrania nas lęk, strach, smutek, przerażenie, nie zdajemy sobie sprawy, że może to świadczyć o naszej niedojrzałości emocjonalnej. Zwykle bowiem myślimy, iż po uzyskaniu pełnoletności, ukończeniu określonego wieku jesteśmy dojrzali, tak najczęściej o sobie myślimy. Tymczasem wprawdzie fizycznie osiągnęliśmy dojrzałość,  pod względem emocjonalnym często pozostajemy małymi dziećmi.  Wiele osób podczas terapii odkrywa, iż pomimo, że są dorosłe czują się tak samo jak wtedy gdy byli dziećmi. Co to więc znaczy być dojrzałym emocjonalnie, i jak to osiągnąć dowiesz się z tego artykułu.

Dojrzałość emocjonalne – definicja.

 

Dojrzała emocjonalnie osoba, to taka która nie tylko jest zdolna do obiektywnego i abstrakcyjnego myślenia, ale przede wszystkim potrafi nawiązać głęboką więź emocjonalną z innymi ludźmi. Osoby dojrzałe potrafią zarówno funkcjonować samodzielnie, jak też nawiązywać głębokie więzi z innymi ludźmi.  Najważniejsze jest jednak to, iż umieją harmonijnie łączyć oba te aspekty w codziennym życiu. Nadto potrafią otwarcie dążyć do tego, na czym im zależy, ale nie wykorzystują do tego innych ludzi.

 

Mają też dobrze wykształcone poczucie własnego ” Ja” i własnej tożsamości.  Bez konieczności wspierania się rodziną pochodzenia, czy ludźmi na zewnątrz. Osoby dojrzałe emocjonalnie czują się dobrze z własnymi uczuciami niezależnie od tego jakie one są, nawet te tzw. trudne, gdyż je akceptują. Potrafią o nich mówić i je doświadczać. Cechuje je świadomość własnych uczuć i emocji, bez konieczności przenoszenia ich na inne osoby aby polepszyć sobie nastrój. Mają dobre relacje z innymi głównie za sprawę rozwiniętej empatii. Radzą sobie ze stresem w realistyczny sposób, świadomie przetwarzając własne myśli i uczucia. Potrafią kontrolować emocje, przystosowywać się do rzeczywistości. Umieją przyznać się do własnych błędów i słabości. 

Dojrzałość emocjonalna, cechy charakterystyczne: 

                                       

• wysoki poziom empatii,                 
• autorefleksyjność,                                                                                                                    
• elastyczność,                                                                                                                            
• potrafią zarządzać stresem,                                                                                                   
• wykazują tendencje do obiektywnej oceny,                                                                    
• zaabsorbowani światem zewnętrznym innymi ludźmi,                                                   
• akceptuje i szanuje poglądy innych,                                                                                   
• umiejętność odraczania gratyfikacji,                                                                                   
• potrafi przyznać się do błędów,                                                                                              
• dobrze zarządza swoimi emocjami i uczuciami,                                                                 
• ma dobrze wykształcone Ja i tożsamość,                                                                           
• zdolność odczuwania ambiwalentnych uczuć,                                                                   
• posiadaj umiejętność nawiązania bliskich relacji emocjonalnych.                                 

                                                                                                                                                                                         

 

  Niedojrzałość emocjonalna, cechy charakterystyczne:

 

• brak elastyczności, upartość,
• ulegają stresowi bezrefleksyjnie,
• duża subiektywność ocen, odwracanie ról,
•  zaabsorbowani sobą, egocentryzm,
• brak akceptacji i szacunku dla odmiennych poglądów,
• dążenie do natychmiastowego polepszenie nastroju,
• za własne błędy obwiniają innych,
• często odczuwają lęk przed uczuciami,
• wykształcają silne mechanizmy obronne,
• uczucia płytkie, często reakcje przejaskrawione         
• relacja płytkie, lęk przed bliskością               
• niestabilne poczucie czasu.

 

 

Jak rozpoznać osobę niedojrzałą emocjonalnie? 

 

Umiejętność rozpoznania osoby niedojrzałej w naszym środowisku może okazać się bardzo przydatna również dla naszego dobrostanu. Kiedy bowiem  dojdziemy do wniosku, iż mamy do czynienia właśnie z taką osobą, niedojrzałą emocjonalnie powinniśmy zmienić ” strategię postępowania” wobec niej.
Osoba niedojrzała emocjonalnie charakteryzować się będzie więc :

 

• zaabsorobowaniem sobą,

 

Przede wszystkim nadmiernym zaabsorbowaniem własną osobą. Dlatego jest bardzo wyczulona na zaspokojenie własnych potrzeb, w zasadzie wszystkich potrzeb, nie tylko emocjonalnych. Z tego powodu osoba taka, ma  zmienne poczucie własnej wartość, w zależności od tego jak reagują na nią inni. Wręcz obsesyjnie skupia się na sobie, gdyż lęk jakiego doświadczyła w dzieciństwie spowodował, że jej rozwój uległ zahamowaniu.  Pod względem emocjonalnym, taka osoba „zatrzymała się” w okresie w którym towarzyszyły jej trudne doświadczenia. Skutkuje to dużym egocentryzmem. 

 

• koncentracją uwagi na sobie i swoich problemach,

 

Bardzo często stara się koncentrować uwagę innych na sobie, musi wręcz być w centrum zainteresowania. Umiejętnie „przechwytu uwagę innych” na przykład podczas rozmowy, włączając się do niej tylko po to, aby zmienić temat i oczywiście nakierować z powrotem na siebie. Ma dużą tendencje do grania ról i częstego ich odwracania. Zwykle wynika to z faktu zaburzonego schematu w rodzinie roli dziecko-rodzic. 

 

• nieelastycznymi poglądami, 

 

Osoba niedojrzała emocjonalnie zwykle ma nieelastyczne poglądy i tendencję do subiektywnych osądów. Często bywa poirytowana odmiennymi poglądami innych osób. Czuje się komfortowo w środowisku w którym wszyscy podzielają te same przekonania. Zwykle świat jawi jej się w dwóch barwach: czarne lub białe. 

 

• brakiem empatii, 

 

Osoba niedojrzała ma wręcz upośledzoną zdolność odczuwanie empatii. A to głównie dlatego, że skupia się w znacznej części na sobie. Jeśli już zauważy czyjeś uczucia i emocje, to tylko po to, aby wykorzystać je do mówienia o sobie. Może się w tym względzie posługiwać porównaniami, lub innymi technikami, a by ponownie zwrócić uwagę na swoja osobę. 

 

•  problemami poznawczymi,

 

Traci zdolność do jasnego, racjonalnego myślenia pod wpływem stresu. I jednocześnie nie radzi sobie z sytuacjami stresowymi, nawet tymi najprostszymi. Dlatego często wręcz obsesyjnie rozmyśla o różnych sprawach, albo ucieka się do nadmiernego intelektualizowania. Gdy pojawiają się tematy, które wzbudzają silne emocje, umysły osób niedojrzałych wykazują się wręcz wyjątkowym brakiem elastyczności myślenia. Odrzucają złożoność problemu czy sytuacji, zawęża ogląd i ujmuje sprawy w kategoriach czarno-białych. Pojawia się silna tendencja do widzenia „tunelowego”. 

 

 

• problemami z bliskością emocjonalną,

 

Ma dość duży problem z bliskością emocjonalną. Może otwarcie głosić chęć i potrzebę nawiązania bliskiej relacji, ale w razie pojawienia się takiej szansy będzie od niej uciekać, stosując różne wymówki. Może podejmować działania mające na celu odsunięcie osób pragnących bliskiej relacji pod byle pretekstem. Relacje z innymi, osoby niedojrzałej emocjonalnie zwykle są płytkie i powierzchowne. Brak w nich tendencji do prawdziwego i głębokiego zwierzania się ze swoich uczuć czy emocji połączonej z refleksją. Dominuje natomiast wręcz obsesyjne mówienie o sobie i swoim doświadczeniu ale bez jakiejkolwiek refleksji. Osoba niedojrzała emocjonalnie zwykle nie słuch też rad innych, nie oczekuje pomocy w rozwiązaniu problemu. Kontakt z druga osobą jest bowiem dość ograniczony pod względem emocjonalnym. Mylą bliskość emocjonalną z gadatliwością. 

 

 

• problemami z odczuwaniem radości i satysfakcji z życia,

 

 

Osoby niedojrzałe emocjonalnie często odczuwają strach przed autentycznymi uczuciami i emocjami i to nawet tymi tzw. pozytywnymi. Można powiedzieć, że wręcz psują sobie i innym radosną atmosferę. Dlatego nie potrafią odczuwać radości z różnych wydarzeń w swoim życiu lub innych ludzi. Zwykle doszukują się problemów, nawet w dobrych wydarzeniach. Czym nie tylko pogarszają własny nastrój, ale często też innych osób. Nastawione na trudności i problemy, osoby niedojrzałe emocjonalnie nie rozumieją, iż nasze doświadczenia są zmienne. 

 

 

• niestabilnym poczuciem czasu,

 

Osoby niedojrzałe emocjonalne są pod dużym wpływem doraźnych pragnień. Doświadczenia z różnych chwil i okresów są często oderwane od siebie. Dlatego osoby niedojrzałe emocjonalnie mają problem z czerpaniem nauki z przeszłości, jak też mały wgląd w przyszłość. Często działają bezrefleksyjnie i niespójnie. Mają fragmentaryczne poczucie czasu zwłaszcza gdy działają pod wpływem silnych emocji. Dla osób niedojrzałych emocjonalnie przeszłość już nie istnieje i nie ma nic wspólnego z teraźniejszością. W odróżnieniu od nich, osoby dojrzałe emocjonalnie doświadczają czasu zupełnie inaczej, jako serii połączonych ze sobą świadomie przeżywanych chwil. 

 

• brakiem autorefleksji 

 

Z uwagi na niestabilne poczucie czasu, osoby niedojrzałe emocjonalnie często nie dostrzegają związku czasowego pomiędzy własnym zachowaniem, a jego przyszłymi konsekwencjami. To dlatego często składają obietnice, których później nie dotrzymują. Ponieważ skupiają się głównie na bieżącej chwili mają problem z wyciąganiem wniosków z doświadczeń, zwłaszcza co do własnego zachowania. 

 

 

Osoby niedojrzałe emocjonalnie cechują się słabą integracją osobowości. To dlatego stres i  emocje, mają na nie obezwładniający wpływ, co skutkuje pogrążaniem się w dziecinnym stanie umysłu.  Skupiają się na nieustannym sprawdzaniu otoczenia, czy inni ludzie widzą ich w dobrym, czy złym świetle. Dlatego mają mało empatii,  oraz niezdolność i wręcz niechęć do jakiejkolwiek pracy psychologicznej. Głównym celem ich działania jest ochrona siebie samego przed lękiem, nawet za cenę dobrych relacji z najbliższymi.  Mają specyficzne pojęcie relacji między ludzkiej. Cenią tylko te relacje które dają im jakąś korzyść.

 

 

Zawłaszczenie emocjonalne – największy problem z osobami niedojrzałymi emocjonalnie.

 

Zawłaszczenie emocjonalne, ma miejsce wtedy gdy niedojrzała emocjonalnie osoba wywołuje w nas emocje i przekonania dzięki którym może mieć kontrolę nad nami dla własnych korzyści. 

 

 

Jak sobie radzić z zawłaszczeniem emocjonalnym? 

 

Przede wszystkim należy zachować aktywne nastawienie, a więc obrona własnej niezależności i swoich granic. Polega głównie na tym aby godzić się na zaproponowane przez drugą osobę rozwiązania tylko wówczas gdy rzeczywiście tego chcemy, albowiem jest to dobre dla nas. Ale nie pod wpływem błędnych  intencji aby nie zrazić kogoś do siebie, zachować przyjaciół, swój dobry wizerunek itd. Taka bowiem motywacja może być wykorzystana przez osoby niedojrzałe emocjonalnie dla ich własnych celów. 

 

Zachowanie własnego zdania, czy wręcz podważanie zniekształconego założenia, to kolejny etap nieulegania niedojrzałym emocjonalnie osobom. Zwykle osoby niedojrzałe emocjonalnie widzą świat przez swego rodzaju pole zniekształcenia. Za jego sprawą najczęściej wyolbrzymiają rzeczywistość i nadają priorytet zwłaszcza swoim sprawom. A co za tym często idzie uważają się za naprawdę ważniejszych od innych. Często relacja z takimi osobami „kręci” się wokół nich i ich spraw. 

 

Zauważanie wszelkich form manipulacji, jak chociażby pochlebstwa. Osoby niedojrzałe emocjonalnie stosunkowo często podejmują takie działania, aby wywołać w Tobie uczucie osoby zdolnej do rozwiązywania wszystkich nawet największych problemów. Oczywiście robią to tylko i wyłącznie we własnym interesie. Co najboleśniejsze w zniekształconej relacji w jednej chwili możesz być dla drugiej osoby wszystkim, wręcz powietrzem bez którego dana osoba nie może żyć. A w następnej dosłownie niczym. Wynika to z podejścia osoby niedojrzałej do relacji, skrajanie egoistycznego. Dla tej samej osoby bez żadnego wyraźnie powodu możesz być w jednym dniu cudownym człowiekiem, a w kolejnym bezużytecznym. 

 

 

 

Co jest najważniejsze w relacji z niedojrzałą osobą ? 

 

Spojrzeć na problem, sytuację czy nawet sama osobę z dystansu. Konieczne jest to bowiem dla zachowania racjonalnej oceny zarówno sytuacji jak i jej zachowania. A wszystko po to aby nie dać się zwieść i w rezultacie zawłaszczyć emocjonalnie drugiej osobie. Uczynienie przysłowiowego „kroku w tył” pozwoli na wycofanie własnych emocji, jak też nieuleganie emocjom drugiej osoby. Zadaj sobie pytanie czy masz obowiązek udzielić pomocy drugiej osobie, i czy tego chcesz. A jeśli tak to jaka jest twoja motywacja. 

Najczęstsze przyczyny kiedy ulegamy zawłaszczeniu emocjonalnemu. 

 

W większości przypadków ulegamy zawłaszczeniu emocjonalnemu gdyż nasza dojrzałość emocjonalna nie jest dostatecznie wykształcona. Ma to miejsce gdy:

• źle się czujemy z odmową,
• obawiamy się reakcji drugiej strony, zwłaszcza gniewu,
• nie chcemy sprawić przykrości drugiej osobie dlatego unikamy prawdy,
• obawiamy się kary, oceny, osądu.

 

 Szczególny problem niedojrzałości emocjonalnej – dysocjacja.

 

Do zawłaszczenia emocjonalnego dochodzi także bardzo często kiedy tracimy kontakt z własnymi uczuciami i emocjami. Szczególnym momentem jest dysocjacja, a więc psychologiczne odłączenie się od samego siebie. Polega ono na znieruchomieniu, wycofaniu się do własnego wnętrza, a nawet poczuciu odłączenia od samego siebie, swojego ciała. Generalnie dysocjacja jest naturalnym mechanizmem obronnym i przybiera różne formy dystansowania się od własnego świadomego, doświadczania siebie. Wykształca się pod wpływem zagrożenia czy niebezpieczeństwa szczególnie w okresie dzieciństwa. Główny jej cel o ochrona nas przed traumą i bolesnym doświadczeniem. Sprawia ona jednak, że stajemy się jakby odłączeni sami od siebie i wówczas jesteśmy bardzo podatni na zawłaszczenie niedojrzałych emocjonalnie osób. Można powiedzieć, iż kiedy ulegamy dysocjacji, łatwiej jest przejąć kontrolę nad nami. Dlatego nasze wysiłki winny zmierzać do tego aby utrzymywać świadomość i kontakt ze swoim wnętrzem. Z własnymi emocjami i odczuciami. 

 

 

Rozpoznawanie osób dojrzałych emocjonalnie.

 

• realistyczne podejście do siebie, 

 

Osoby dojrzałe emocjonalnie mają realistyczne podejście do siebie. Dlatego nie czują się urażone byle drobnostką. Potrafią się śmiać z samych siebie.  Błędy innych, czy wręcz gafy towarzyskie nie są przez takie osoby odbierane jako odrzucenie. Nie czują się niekochane czy odrzucone tylko dlatego, że ktoś ma inne zdanie. W przeciwieństwie do osób, które z powodu narcyzmu lub zbyt niskiego poczucia własnej wartości są wręcz nadmiernie wyczulone na wszelkiego rodzaju opinie i zdania innych na ich temat. 

 

• szacunek dla siebie i innych, 

 

Osoby dojrzałe emocjonalnie traktują innych ludzi z szacunkiem. Są z natury uprzejmie, sprawiedliwe, szanują swoje własne granice, dlatego nie pozwalają innym ich przekraczać, jak też szanują granice innych ludzi. Nie tylko nie narzucają innym co powinni robić, ale także czuć czy myśleć. Dlatego nie dążą do kontroli innych. Nigdy nie robią błędnego i nieprawdziwego założenia, że jeśli je kochasz lub co najmniej lubisz będziesz pragnął tych samych rzeczy co oni.

 

• wzajemność w relacji,

 

Dla osób dojrzałych emocjonalnie bardzo istotna jest kwestia wzajemności i równego zaangażowania w relacji.  Zwykle chcą pomagać  i są gotowe ofiarować komuś swój czas.  Ale oczekują, iż w razie potrzeby zostaną w ten sam sposób potraktowane. Nie pozwalają na zbyt długi okres nierównowagi w relacji. Zarówno wtedy gdy miałby zbyt dużo dawać jak też otrzymywać. Kwestia zachowania równowagi w dawaniu i braniu w relacji, jest jedną z istotnych spraw. Jeśli bowiem byliśmy wychowywani przez niedojrzałych emocjonalnie rodziców,  nasza równowaga jest z pewnością zaburzona. Jeśli przejawiamy tendencje do internalizowania to żywimy błędne przekonania, iż aby być kochanym i zauważonym musimy więcej dawać niż brać. ” To trening” wykonany przez naszych rodziców zakodował nam błędne wzorce i przekonania. Eksternalizatorzy natomiast zwykle wymagają aby udowodnić im, że są kochani przez spełniania ich oczekiwań i stawiania na pierwszym miejscu ich spraw. 

 

• elastyczność i dążenie do kompromisu, 

 

Osoby dojrzałe emocjonalnie są zwykle elastyczne w swoich poglądach. Dlatego są otwarte i gotowe do współpracy. Nie pragną wygrać za wszelką cenę, w przeciwieństwie do osób niedojrzałych emocjonalnie, które często wymuszają swoje stanowisko.  Większość z tych osób akceptuje fakt, iż zmiany, a niekiedy zawiedzione nadzieje są normalną częścią życia. Kompromis traktują jako jeden z lepszych sposobów rozwiązania problemów. 

 

• stabilność emocjonalna, 

 

Dość dobrze radzą sobie z własnymi emocjami i uczuciami. Nie trzymają urazy czy gniewu albowiem starają się rozwiązać sytuacje, która wyzwoliła takie uczucia w nich. W przeciwieństwie do osób niedojrzałych emocjonalnie które często podsycają swój gniew, a  nawet czasami go nie okazują trzymając urazę. Osoby dojrzałe emocjonalnie podejmują starania wyjaśnienia sytuacji, zobrazowania problemu. Ale jednocześnie nie wymuszają na drugiej stronie zmianę ich postawy czy stanowiska. 

 

• prawdomówność, przepraszają za krzywdy.

 

Osoby dojrzałe emocjonalnie biorą odpowiedzialność za własne zachowanie. Mają zwykle dużą tolerancję zarówno na własne błędy jak też błędy innych osób. Dlatego przeproszenie za  swoje zachowanie nie stanowi dla nich większego problemu. W przeciwieństwie do osób niedojrzałych „nie wykłócają się” o racje. Komunikują się jasno i wyraźnie nie uciekając się do manipulacji. 

 

 

 

 

Wzorce i schematy ich rola w dojrzałości emocjonalnej. 

 

John Bowlby twierdził, iż wszyscy ludzie reprezentują swoją postawą przekonanie, iż to co znajome jest uznawane przez nasz umysł za bezpieczne. To z tego powodu, jeśli byłeś wychowywany przez niedojrzałych emocjonalnie rodziców podświadomie, będziesz dążyć w dorosłości do nawiązywania relacji z takimi właśnie osobami. To dlatego wiele osób podświadomie wybiera, partnerów, przyjaciół „na obraz i podobieństwo” własnych rodziców. I dopiero po wielu latach dochodzą do przekonania, iż ich mąż, żona, partner czy partnerka, a nawet przyjaciele prezentują dobrze im znane cech. Dlaczego tak się dzieje?

Odpowiedzi na to pytanie udzielił, inny terapeuta J. Young. Stwierdził, on iż osoby uznawane przez nas za „atrakcyjne” podświadomie  popychają nas do powrotu do starych, negatywnych wzorców rodzinnych. A wszystko po to, aby uwolnić się od trudnych doświadczeń z przeszłości i zamknąć okres kiedy doświadczaliśmy bólu i cierpienia. 

 

 

 

Postępowanie z osobami niedojrzałymi emocjonalnie.

 

Pierwszy krok to rozpoznanie niedojrzałych emocjonalnie osób, które są w naszym otoczeniu. Oczywiście dotyczyć to może nie tylko naszych rodziców, ale także partnera/ małżonka, przyjaciół czy nawet współpracowników. Po uzyskaniu świadomego wglądu, należy zdać sobie sprawę z tego, że nie da się nikogo zmienić czy wyleczyć na siłę. Fakt, iż dostrzeżemy brak dojrzałość emocjonalnej wśród osób z naszego otoczenia, nie może oznaczać wykorzystywania tego dla własnych celów. Jak też dążenia do naprawienia, czy też zmiany danej osoby. Nie jest to bowiem naszą rolą i zadaniem. Zauważenie, że w naszym otoczeniu są takie osoby służyć ma bowiem tylko i wyłącznie naszej ochronie i zapewnieniu dobrostanu dla siebie. 

 

Kolejny krok to, świadome, odpowiedzialne i zrównoważone zachowanie wobec takich osób. A więc porzucenie roli wybawiciela, czy obrońcy. Świadome prowadzenie interakcji, bez chęci zwyciężenia, przekonania kogoś, narzucenia swojego zdania. Jeśli pojawi się u nas takie działanie lub chociażby chęć, to znaczy, że nasz postawa jest daleka od dojrzałości emocjonalnej. Bardzo często w takim przypadku pojawia się, albo chęć naprawienia kogoś, albo postawa przeciwległa porzucenia relacji. Obie skrajności dowodzą jednak tego, iż nasza postawa nie jest dojrzała w tym aspekcie. 

 

Świadome prowadzenie relacji to przede wszystkim zapewnienie sobie przestrzeni dla samego siebie.  A więc nie uleganie zawłaszczeniu emocjonalnemu, zwłaszcza poprzez wszelkie próby manipulacji czy wręcz szantażu emocjonalnego osób niedojrzałych. Świadome trwanie przy swoich przekonaniach i poglądach bez narzucania swojego zdania innym, to przejaw dojrzałej emocjonalnie postawy. 

 

Ważnym aspektem jest także niekiedy powstrzymanie niedojrzałej osoby przed nadmierną ingerencją w nasze życie. Polega ono głównie na postawieniu granicy, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z natarczywą, roszczeniową postawą osoby niedojrzałej emocjonalnie.

 

 

 

Jak stać się osobą dojrzałą emocjonalnie?

 

Emocje a dojrzałość emocjonalna.

 

Co zrobić aby stać się osobą dojrzałą emocjonalnie? Takie pytanie zadaje sobie wiele osób. Na początek należy zacząć od obserwacja własnych emocji. Bez określenia własnego stanu psychicznego, emocji jakie doświadczamy pod wpływem różnych bodźców, nie będziemy w stanie nic zmienić w naszym zachowaniu. Niewątpliwie konieczne stanie się przede wszystkim przeanalizowanie relacji jakie łączyły nas z rodzicami i innymi osobami ważnymi, zwłaszcza w okresie dzieciństwa. Szczególną uwagę powinniśmy zwrócić jaką postawę przyjmowaliśmy jako dzieci w domu niedojrzałych emocjonalnie rodziców. Na przykład jakiego rodzaju mechanizmy obronne stosowaliśmy jako dzieci. Jakie schematy w relacjach stworzyli nasi rodzice z nami  i czy czasami ich nie powtarzamy zbyt często.  Zwykle bowiem powtarzamy te schematy nieświadomie w myśl koncepcji J. Younga.

 

Świadomość przeszłości. 

 

W utrzymaniu  dojrzałej postawy niewątpliwie ważna będzie dla nas świadomość, że nie da się zmienić relacji z osobą niedojrzałą emocjonalnie zwłaszcza naszymi rodzicami. Tutaj bowiem często pojawia się tęsknota za bardziej satysfakcjonującą relacją z rodzicem, chociażby w okresie dorosłości. Żywimy bowiem nadzieję, iż jako ludzie dorośli mamy większy wpływ na relacje i choć nie udało nam się tego osiągnąć w dzieciństwie wierzymy, że może  teraz w dorosłości będzie to bardziej możliwe. Niestety często są to nasze złudne marzenia.  Tę tęsknotę należy świadomie zmienić na inny cel bardziej dojrzały, zamiast gonić za rodzicem, partnerem którego uwagi lub miłości nie jesteśmy w stanie uzyskać. Potrzebna nam jest realistyczne spojrzenie na rodzica, partnera,  małżonka itd., aby relacja nie była dla nas frustrująca. W tym aspekcie pojawia się potrzeba odżałowania straty, konkretnej osoby rodzica, partnera itd. Świadome podejście do relacji chronić nas będzie przede wszystkim przed uleganiem zawłaszczeniu innej osobie.

 

 

Przekonania a dojrzałość emocjonalna. 

 

Świadome kształtowanie postaw, nowych zachowań i działań, to kolejny krok do dojrzałości emocjonalnej. Jako osoby dorosłe emocjonalnie winniśmy wyciągnąć wnioski z relacji z niedojrzałą osobą. Bez obwiniania, obciążania kogokolwiek zmieniamy świadomie własne postawy i zachowania. Pamiętać należy, iż nasze zachowanie jest odzwierciedleniem naszych wewnętrznych przekonań na temat nas samych i otaczającego świata. Zwykle przekonania te powstają w okresie dzieciństwa, niekiedy już na bardzo wczesnym etapie, i są „pielęgnowanie” przez nas o ile ich nie zmienimy. 

 

 

Aby przejść proces kształtowania dojrzałości emocjonalnej, konieczna może się okazać obecność fachowej pomocy. A więc osoby, która jest w stanie uzmysłowić nam pewne aspekty naszego zachowania i przeżywania świata. 

 

Przeczytaj także: 

Strategie radzenia sobie z zaniedbaniem emocjonalnym i jego konsekwencje.

Emocjonalne zaniedbanie, jego wpływ na nasze dorosłe życie?

Komunikacja w relacji, czyli jak mówić by być słyszanym?