Prawdziwe szczęście jest rzeczą wysiłku, odwagi i pracy.

psychoterapia

PSYCHOTERPIA  INTEGRACYJNA

 

Podstawowe złożenia 

 

W tym nurcie nazywanym też integratywnym lub eklektycznym, przyczyny trudności i problemów upatruje się w różnych źródłach. Dlatego nie istnieje jeden właściwy sposób pracy z klientem. Skutkiem tego psychoterapeuta świadomie korzysta z różnych podejść, mając do wyboru wiele  metod i technik. 

 

Cechy charakterystyczne

 

Główną ideą jest indywidualne podejście do każdej osoby. Ponieważ terapeuta sam dobiera zarówno nurt w którym pracuje  jak też konkretne  narzędzia, wymaga to od niego dużej  wiedzy. Dlatego musi się orientować w wielu różnych dziedzinach psychoterapii i technikach pracy. Co jednak daje bardzo zadowalające rezultaty. Przede wszystkim po to aby jak najlepiej pomóc pacjentowi. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dla kogo psychoterapia integracyjna jest najlepsza?

 

Z uwagi na wysoki stopnień zindywidualizowania, ta forma terapii, może być stosowana wobec każdego problemu klienta z różnych obszarów jego życia.  Dlatego osoby pracujące w tym nurcie uważają bowiem, iż nie ma dwóch takich samych przypadków.  Ponieważ każdy jest inny i wyjątkowy w swojej istocie, gdyż nie ma dwóch takich samych osób. W rezultacie takie podejście nurtu integracyjnego jest jedną z podstawowych zalet. Dlatego pacjent nie zostaje „zaszuflatkowany” zgodnie z objawami (diagnozą) do konkretnego przypadku. W wyniku tego nie wymaga stosowania tylko takich a nie innych metod i narzędzi. Z tego powodu, z tego rodzaju psychoterapii  mogą skorzystać osoby cierpiące zarówno na zaburzenia psychiczne,  zaburzenia osobowości, mające problem z uzależnieniem, z relacjami z innymi ludźmi,  jak i problemami w pracy zawodowej itd.

 

 

 

 

 

 

 

 

Co daje praca w tym nurcie ? 

 

Proces terapeutyczny  pozwala na zidentyfikowanie schematów działania osoby. I odkrywamy więc co powoduje  negatywny  wpływa na zachowanie i emocje klienta. Dzięki temu pacjent odnajduje i  wypracowuje nowe sposoby funkcjonowania w sytuacjach codziennego życia, tak by stało się ono bardziej satysfakcjonujące.  Bardzo ważne jest także zminimalizowanie negatywnego wpływu doświadczeń z przeszłości na obecne sytuacje. Zwłaszcza tych traumatycznych. Poprzez nawiązanie i pogłębienie  kontaktu z własnymi emocjami, klient ma możliwość lepiej zrozumieć samego siebie i swoje potrzeby. Priorytetem w pracy terapeutycznej jest integracja różnych części osobowości. Szczególnie tych odrzuconych z jakiegoś powodu, wykluczonych i zapomnianych które jednak domagają się uwagi. 

 

 

Wykorzystanie innych nurtów terapeutycznych

 

 

Psychoterapia w ujęciu integracyjnym odwołuje się przede wszystkim do idei terapii humanistycznej. W centrum zainteresowania której umiejscawia się człowieka wraz z jego potrzebami. Dlatego dla procesu szczególnie ważna jest więź terapeuta-klient oparta  na empatii i zrozumieniu. Podejście humanistyczne duży nacisk kładzie na  samoświadomość i samoakceptację klienta.  

Z kolei z nurtu poznawczo-behawioralnego,  czerpie możliwość odkrycia  schematów myślowych pacjenta. Zwłaszcza ich automatyzacji, które  niekorzystnie wpływają na sferę emocjonalną i zachowanie. Priorytetem są metody  racjonalnego, a więc zdrowego rozwiązywania  problemów. Generowania nowych i pożądanych zachowań czy umiejętności.  

Z psychoterapii psychodynamicznej, terapia integracyjna  „adoptowała” znaczenia jakie w dorosłym życiu klienta pełnią ślady traumatycznych doświadczeń. Szczególnie  z dzieciństwa, zwłaszcza z ważnymi osobami. To one bowiem w dużej mierze przyczyniły się do powstania zaburzeń mających wpływ na relacje z innymi osobami, a nawet z samym sobą w dorosłym życiu. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wskazania do pracy w tym nurcie to  między innymi:

  • lęk, bezradność, przeświadczenie o  utracie lub braku kontroli nad swoim życiem,
  • doświadczanie pustki, smutku, nudy i bezsensu, stagnacji,
  • brak lub utrata satysfakcji z życia, czy motywacji do działania,
  • pojawianie się  silnych/skrajnie silnych emocji, jak też impulsywne działania pod ich  wpływem,  
  • częsta złości na innych ludzi, sytuacje, zdarzenia, okoliczności niezależne, 
  • poczucie krzywdy, niesprawiedliwości, podatność na zranienia,
  • traktowanie siebie jako „osoby gorszej od innych”,
  • trudności w relacjach partnerskich, małżeńskich, rodzicielskich, zawodowych,
  • doznania izolacji, samotności, opuszczenia, odrzucenia, 
  • problemy w nawiązywaniu i podtrzymywaniu satysfakcjonujących relacji z innymi,  
  • przykre, niechciane, natrętne powtarzające się myśli, 
  • smutek, żal, rozpacz  po utracie bliskiej osoby lub niekorzystnych zmianach życiowych np. utrata pracy, 
  • nadmierne odczuwanie winy, upatrywanie własnej osoby jak źródła problemu, postrzeganie siebie wyłącznie jako „osoby złej”
  • dolegliwości somatyczne, 
  • powtarzalność pewnych niekorzystnych sytuacji i zdarzeń np. rozpad związku, utrata pracy, finansów itd.,   
  • wypalenie zawodowe,
  • zaburzenia ze snem. 

 

„Zwycięzcy i ludzie sukcesu problemy traktują jako wyzwanie i szansę do własnego rozwoju”.

 

Przeczytaj  więcej:

TERAPIA POZNAWCZO-BEHAWIORALNA

TERAPIA SCHEMATÓW

SYSTEM WEWNĘTRZNEJ RODZINY